W nawiązaniu do mojego artykułu z 19.03.2009 r. odmowa wypłaty odszkodowania za kradzież pojazdu informuję, iż właśnie zakończyła się pierwsza sprawa sądowa, którą wnieśliśmy przeciwko jednemu z ubezpieczycieli.
Sprawa zakończyła się ugodą - oczywiście korzystną dla poszkodowanego. Jednoznacznie z tego wynika, iż ubezpieczyciele doskonale zdają sobie sprawę z braku podstaw zajmowanych stanowisk (odmowy przyjęcia odpowiedzialności) a ich postępowanie ma jedynie na celu przedłużenie momentu wypłaty odszkodowania a także "szanse", iż niektórzy zrezygnują z możliwości dochodzenia swoich praw przed sądem.
Wszyscy, którzy czują się pokrzywdzeni decyzją zakładu ubezpieczeń (w podobnych sprawach), mogą skutecznie dochodzić swoich praw na drodze postępowania sądowego.
poniedziałek, 9 listopada 2009
piątek, 9 października 2009
Rzecznik Praw Pacjenta
Na stronie Rzecznika Praw Pacjenta Centrum Informacyjne Rządu zawiadamia, że Prezes Rady Ministrów Donald Tusk powołał - z dniem 2 października 2009 r. - panią Krystynę Barbarę Kozłowską na stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta.
Zgodnie z postanowieniami Ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. "o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta" (Dz. U. Nr 52 poz. 17 z 2009 z dnia 31 marca 2009 r.):
Art. 47. 1. Do zakresu działania Rzecznika należy:
1) prowadzenie postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów;
2) prowadzenie postępowań w trybie art. 50-53;
3) w sprawach cywilnych wykonywanie zadań określonych w art. 55;
4) opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministrów projektów aktów prawnych dotyczących ochrony praw pacjenta;
5) występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę aktów prawnych w zakresie ochrony praw pacjenta;
6) opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów edukacyjnych popularyzujących wiedzę o ochronie praw pacjenta;
7) współpraca z organami władzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom przestrzegania ich praw, w szczególności z ministrem właściwym do spraw zdrowia;
8) przedstawianie właściwym organom władzy publicznej, organizacjom i instytucjom oraz samorządom zawodów medycznych ocen i wniosków zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta;
9) współpraca z organizacjami pozarządowymi, społecznymi i zawodowymi, do których celów statutowych należy ochrona praw pacjenta;
10) analiza skarg pacjentów w celu określenia zagrożeń i obszarów w systemie ochrony zdrowia wymagających naprawy;
11) wykonywanie innych zadań określonych w przepisach prawa lub zleconych przez Prezesa Rady Ministrów.
więcej tutaj.
Zgodnie z postanowieniami Ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. "o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta" (Dz. U. Nr 52 poz. 17 z 2009 z dnia 31 marca 2009 r.):
Art. 47. 1. Do zakresu działania Rzecznika należy:
1) prowadzenie postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów;
2) prowadzenie postępowań w trybie art. 50-53;
3) w sprawach cywilnych wykonywanie zadań określonych w art. 55;
4) opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministrów projektów aktów prawnych dotyczących ochrony praw pacjenta;
5) występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę aktów prawnych w zakresie ochrony praw pacjenta;
6) opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów edukacyjnych popularyzujących wiedzę o ochronie praw pacjenta;
7) współpraca z organami władzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom przestrzegania ich praw, w szczególności z ministrem właściwym do spraw zdrowia;
8) przedstawianie właściwym organom władzy publicznej, organizacjom i instytucjom oraz samorządom zawodów medycznych ocen i wniosków zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta;
9) współpraca z organizacjami pozarządowymi, społecznymi i zawodowymi, do których celów statutowych należy ochrona praw pacjenta;
10) analiza skarg pacjentów w celu określenia zagrożeń i obszarów w systemie ochrony zdrowia wymagających naprawy;
11) wykonywanie innych zadań określonych w przepisach prawa lub zleconych przez Prezesa Rady Ministrów.
więcej tutaj.
czwartek, 24 września 2009
Odszkodowanie jednorazowe zamiast renty - kapitalizacja renty
Poszkodowany może zamiast renty wystąpić o jednorazowe odszkodowanie. Zasadniczo wybór sposobu naprawienia szkody należy do poszkodowanego z zachowaniem jednak ustawowych przesłanek. Jednorazowe odszkodowanie może zastąpić rentę w całości lub określonej części. Kapitalizacja rent (tj. jej zamiana na jednorazowe odszkodowanie) jest uzasadniona w szczególności:
- gdy poszkodowany w następstwie wypadku stał się inwalidą a jednorazowe świadczenie umożliwi mu wykonywanie innego zawodu.
Podstawą prawną do zamiany renty na jednorazowe odszkodowanie jest art. 447 k.c.
W świetle orzecznictwa umowę kapitalizacji renty dopuszcza się jeżeli jej zawarcie usprawiedliwiają ważne powody (umową nie można objąć szkód, które mogą powstać w przyszłości) (tak np. Wyrok SN z dnia 3 października1966r III CZP 17/66).
Wysokość świadczenia jednorazowego, przyznawanego w miejsce renty powinna uwzględniać wysokość należnych rat rentowych i przypuszczalny okres trwania obowiązku jej wypłacania. Jednorazowe odszkodowanie może nastąpić także w drodze ugody pomiędzy zakładem ubezpieczeń a poszkodowanym i zastępuje rentę. Trzeba pamiętać, że jeżeli wysokość szkody była stronom znana w chwili zawierania ugody, wypłacenie jednorazowego odszkodowania zwalnia dłużnika z zobowiązań (zob. wyrok SN z dnia 3 maja 1973 sygn. akt I PR 87/73), co powoduje, że poszkodowany nie będzie mógł dochodzić renty uzupełniającej. Z tych względów kapitalizacja renty musi być działaniem rozważnym i dalece przemyślanym.
W przypadku wystąpienia z propozycją kapitalizacji renty przez ubezpieczyciela, należy zachować szczególną ostrożność. Jednorazowe odszkodowanie zastąpi przecież dotychczas wypłacane świadczenia rentowe - w wielu przypadkach na całe życie. Zalecana jest konsultacja z prawnikiem specjalizującym się w odszkodowaniach.
W wielu przypadkach taka "zamiana" może jednak przynieść poszkodowanemu wiele korzyści. Same odsetki od wysokiej kwoty kapitalizacji mogą stanowić wartość dotychczas wypłacanej renty a pozostała kwota może stanowić zabezpieczenie finansowe na przyszłość.
W ostatnim okresie coraz częściej spotykam się z propozycjami ubezpieczycieli kapitalizacji renty (na zwiększone potrzeby bądź z tytułu utraconych korzyści - tzw. renty uzupełniającej). Składane propozycje, chociaż na pierwszy rzut oka bardzo "hojne", przy szczegółowej analizie okazują się bardzo krzywdzące dla poszkodowanego.
Jeżeli nie wiesz lub nie orientujesz się, czy złożona propozycja jest zgodna z prawem, sprawiedliwa oraz adekwatna do Twoich warunków - zadaj niezobowiązujące i nieodpłatne pytanie autorowi.
- gdy poszkodowany w następstwie wypadku stał się inwalidą a jednorazowe świadczenie umożliwi mu wykonywanie innego zawodu.
Podstawą prawną do zamiany renty na jednorazowe odszkodowanie jest art. 447 k.c.
W świetle orzecznictwa umowę kapitalizacji renty dopuszcza się jeżeli jej zawarcie usprawiedliwiają ważne powody (umową nie można objąć szkód, które mogą powstać w przyszłości) (tak np. Wyrok SN z dnia 3 października1966r III CZP 17/66).
Wysokość świadczenia jednorazowego, przyznawanego w miejsce renty powinna uwzględniać wysokość należnych rat rentowych i przypuszczalny okres trwania obowiązku jej wypłacania. Jednorazowe odszkodowanie może nastąpić także w drodze ugody pomiędzy zakładem ubezpieczeń a poszkodowanym i zastępuje rentę. Trzeba pamiętać, że jeżeli wysokość szkody była stronom znana w chwili zawierania ugody, wypłacenie jednorazowego odszkodowania zwalnia dłużnika z zobowiązań (zob. wyrok SN z dnia 3 maja 1973 sygn. akt I PR 87/73), co powoduje, że poszkodowany nie będzie mógł dochodzić renty uzupełniającej. Z tych względów kapitalizacja renty musi być działaniem rozważnym i dalece przemyślanym.
W przypadku wystąpienia z propozycją kapitalizacji renty przez ubezpieczyciela, należy zachować szczególną ostrożność. Jednorazowe odszkodowanie zastąpi przecież dotychczas wypłacane świadczenia rentowe - w wielu przypadkach na całe życie. Zalecana jest konsultacja z prawnikiem specjalizującym się w odszkodowaniach.
W wielu przypadkach taka "zamiana" może jednak przynieść poszkodowanemu wiele korzyści. Same odsetki od wysokiej kwoty kapitalizacji mogą stanowić wartość dotychczas wypłacanej renty a pozostała kwota może stanowić zabezpieczenie finansowe na przyszłość.
W ostatnim okresie coraz częściej spotykam się z propozycjami ubezpieczycieli kapitalizacji renty (na zwiększone potrzeby bądź z tytułu utraconych korzyści - tzw. renty uzupełniającej). Składane propozycje, chociaż na pierwszy rzut oka bardzo "hojne", przy szczegółowej analizie okazują się bardzo krzywdzące dla poszkodowanego.
Jeżeli nie wiesz lub nie orientujesz się, czy złożona propozycja jest zgodna z prawem, sprawiedliwa oraz adekwatna do Twoich warunków - zadaj niezobowiązujące i nieodpłatne pytanie autorowi.
wtorek, 25 sierpnia 2009
Rekordowe odszkodowanie za palenie papierosów - USA
25.08. Los Angeles (PAP/AP) - Ława przysięgłych sądu federalnego w Los Angeles wydała w poniedziałek werdykt skazujący koncern tytoniowy Philip Morris na zapłacenie odszkodowania w wysokości 13,8 mln dol. córce nałogowej palaczki, która zmarła na raka płuc.
Betty Bullock, która zmarła w lutym 2003 r., wytoczyła w kwietniu 2001 r. proces koncernowi oskarżając go o wprowadzanie w błąd nabywców jego papierosów i innych wyrobów tytoniowych poprzez utwierdzanie ich w przekonaniu o rzekomej małej szkodliwości tych wyrobów.
W 2002 r. ława przysięgłych zaleciła aby Philip Morris zapłacił odszkodowanie w rekordowej wysokości 28 mld dol, ale sędzia zmniejszył później wysokość tego odszkodowania do 28 mln dol.
W 2008 r. federalny sąd apelacyjny, do którego odwołali się adwokaci koncernu, uchylił ten wyrok i zarządził przeprowadzenie nowego procesu. Adwokaci argumentowali, że Bullock paliła z własnej woli a szkodliwe skutki palenia są znane każdemu palaczowi.
Betty Bullock, która zmarła w wieku 64 lat, zaczęła palić papierosy Marlboro kiedy miała 17 lat. Później przerzuciła się na papierosy Benson & Hedges. Obie te marki produkowane są przez koncern Philip Morris.
Odszkodowanie otrzyma córka zmarłej, Jodie Bullock. (PAP)
Źródło: PAP
Betty Bullock, która zmarła w lutym 2003 r., wytoczyła w kwietniu 2001 r. proces koncernowi oskarżając go o wprowadzanie w błąd nabywców jego papierosów i innych wyrobów tytoniowych poprzez utwierdzanie ich w przekonaniu o rzekomej małej szkodliwości tych wyrobów.
W 2002 r. ława przysięgłych zaleciła aby Philip Morris zapłacił odszkodowanie w rekordowej wysokości 28 mld dol, ale sędzia zmniejszył później wysokość tego odszkodowania do 28 mln dol.
W 2008 r. federalny sąd apelacyjny, do którego odwołali się adwokaci koncernu, uchylił ten wyrok i zarządził przeprowadzenie nowego procesu. Adwokaci argumentowali, że Bullock paliła z własnej woli a szkodliwe skutki palenia są znane każdemu palaczowi.
Betty Bullock, która zmarła w wieku 64 lat, zaczęła palić papierosy Marlboro kiedy miała 17 lat. Później przerzuciła się na papierosy Benson & Hedges. Obie te marki produkowane są przez koncern Philip Morris.
Odszkodowanie otrzyma córka zmarłej, Jodie Bullock. (PAP)
Źródło: PAP
środa, 19 sierpnia 2009
Rekordowe odszkodowanie za błąd lekarski
17 sierpnia poznański sądu przyznał rekordowe jak dotąd odszkodowanie za błąd medyczny - 2,4 mln. złotych. "Trudno wyobrazić sobie dalej idący uszczerbek na zdrowiu" - ocenił wczoraj poznański sąd w sprawie chłopca, u którego wycięcie migdałków zakończyło się uszkodzeniem mózgu.
W maju 2004 r. 4-latek miał przeprowadzony prosty zabieg wycięcia migdałków. Wykonano go w Szpitalu dziecięcym im. Krysiewicza w Poznaniu. Był w pełni zdrowy. Podczas zabiegu doszło do niedotlenienia mózgu. Po zabiegu - chłopiec nie mówi, nie chodzi, nie jest w stanie chwycić nic do ręki. Na pewno jego stan już się nie poprawi.
Rok po operacji anestezjolog Mirosława K. została skazana za błąd lekarski i mataczenie.
Źródło: Gazeta Wyborcza
W maju 2004 r. 4-latek miał przeprowadzony prosty zabieg wycięcia migdałków. Wykonano go w Szpitalu dziecięcym im. Krysiewicza w Poznaniu. Był w pełni zdrowy. Podczas zabiegu doszło do niedotlenienia mózgu. Po zabiegu - chłopiec nie mówi, nie chodzi, nie jest w stanie chwycić nic do ręki. Na pewno jego stan już się nie poprawi.
Rok po operacji anestezjolog Mirosława K. została skazana za błąd lekarski i mataczenie.
Źródło: Gazeta Wyborcza
środa, 22 lipca 2009
Kancelarie odszkodowawcze z perspektywy Rzecznika Ubezpieczonych
Na stronie Rzecznika Ubezpieczonych pojawił się raport (dane statystyczne) zgłaszanych skarg.
"Analizując dane statystyczne z ostatnich kilku lat stwierdziliśmy, że zdecydowanie wzrasta liczba spraw kierowanych do Biura Rzecznika Ubezpieczonych za pośrednictwem pełnomocników poszkodowanych osób. Dynamika tych spraw obrazuje coraz szerszy udział szeregu pełnomocników w postępowaniach likwidacyjnych zwłaszcza w odniesieniu do obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sytuację tą obrazuje poniższa tabela i wykres.
Większość z kierowanych do Rzecznika interwencji, co obrazuje powyższa tabela pochodziła od podmiotów, który nie posiadają jednoznacznie określonych podstaw prawnych do świadczenia pomocy prawnej obywatelom, tak jak przedstawiciele korporacji prawniczych tj. adwokaci, radcy prawni czy też w zakresie obsługi ubezpieczeń, brokerzy. Są to bowiem wyspecjalizowane kancelarie, firmy świadczące usługi w dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych/ubezpieczeniowych działające w oparciu o system wynagrodzenia w postaci udziału procentowego w uzyskanym odszkodowaniu/świadczeniu."
W dalszej części artykułu Rzecznik wylicza nieprawidłowości w działalności firm odszkodowawczych. Jak już zwykle bywa, gdzie brak jest unormować prawnych, tam dochodzi do nadużyć. Wiele firm działa nieuczciwie. Wybierając firmę odszkodowawczą należy kierować się zdrowym rozsądkiem i koniecznie należy czytać umowy!!!
Na koniec Rzecznik przyznaje:
"Na koniec pragniemy jednoznacznie podkreślić, że działania Rzecznika w tym przedmiocie nie dowodzą negowania potrzeby funkcjonowania na rynku ubezpieczeniowym tych podmiotów, ani też wrogiego do nich stosunku. Jesteśmy bowiem zdania, że podmioty te wypełniają przestrzeń między konsumentem a ubezpieczycielem stanowiąc uzupełnienie istniejących dotychczas usług kancelarii prawniczych. Fakt, iż podmioty te znajdują chętnych na swoje usługi świadczy przede wszystkim o negatywnym postrzeganiu działalności zakładów ubezpieczeń, do których poszkodowani obawiają się zgłosić ze swoimi roszczeniami samodzielnie. Poszkodowani mając bowiem do dyspozycji usługi wyspecjalizowanych podmiotów, będąc wyjątkowo nieufnym w stosunku do branży ubezpieczeniowej są przekonani, iż ich roszczenia zostaną zaspokojone w pełniejszy sposób, niż zrobiłby to bezpośrednio zakład ubezpieczeń. Takie postrzeganie zakładów ubezpieczeń oraz korzystanie z usług omawianych podmiotów niedobrze świadczy o jakości postępowań likwidacyjnych prowadzonych przez zakłady ubezpieczeń operujące w Polsce. Wydaje się, że branża ubezpieczeniowa powinna sobie uświadomić, że jeśli likwidacja szkody następowałaby w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa i linią orzecznictwa przyjmowaną w sposób profesjonalny, miejsca na konflikty z dziesiątkami tysięcy klientów zakładów ubezpieczeń byłoby znacznie mniej. Nie było by także setek podmiotów zawodowo trudniących się pośrednictwem w uzyskiwaniu od zakładów ubezpieczeń roszczeń z tytułu zawartych umów ubezpieczenia, gdyż nie znajdowałby dla siebie pola do jakże dochodowej działalności, z którą związanych jest szereg wyżej sygnalizowanych problemów."
Źródło: Krystyna Krawczyk, Dyrektor Biura Rzecznika Ubezpieczonych
Aleksander Daszewski, radca prawny koordynator w Biurze Rzecznika Ubezpieczonych
"Analizując dane statystyczne z ostatnich kilku lat stwierdziliśmy, że zdecydowanie wzrasta liczba spraw kierowanych do Biura Rzecznika Ubezpieczonych za pośrednictwem pełnomocników poszkodowanych osób. Dynamika tych spraw obrazuje coraz szerszy udział szeregu pełnomocników w postępowaniach likwidacyjnych zwłaszcza w odniesieniu do obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sytuację tą obrazuje poniższa tabela i wykres.
Większość z kierowanych do Rzecznika interwencji, co obrazuje powyższa tabela pochodziła od podmiotów, który nie posiadają jednoznacznie określonych podstaw prawnych do świadczenia pomocy prawnej obywatelom, tak jak przedstawiciele korporacji prawniczych tj. adwokaci, radcy prawni czy też w zakresie obsługi ubezpieczeń, brokerzy. Są to bowiem wyspecjalizowane kancelarie, firmy świadczące usługi w dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych/ubezpieczeniowych działające w oparciu o system wynagrodzenia w postaci udziału procentowego w uzyskanym odszkodowaniu/świadczeniu."
W dalszej części artykułu Rzecznik wylicza nieprawidłowości w działalności firm odszkodowawczych. Jak już zwykle bywa, gdzie brak jest unormować prawnych, tam dochodzi do nadużyć. Wiele firm działa nieuczciwie. Wybierając firmę odszkodowawczą należy kierować się zdrowym rozsądkiem i koniecznie należy czytać umowy!!!
Na koniec Rzecznik przyznaje:
"Na koniec pragniemy jednoznacznie podkreślić, że działania Rzecznika w tym przedmiocie nie dowodzą negowania potrzeby funkcjonowania na rynku ubezpieczeniowym tych podmiotów, ani też wrogiego do nich stosunku. Jesteśmy bowiem zdania, że podmioty te wypełniają przestrzeń między konsumentem a ubezpieczycielem stanowiąc uzupełnienie istniejących dotychczas usług kancelarii prawniczych. Fakt, iż podmioty te znajdują chętnych na swoje usługi świadczy przede wszystkim o negatywnym postrzeganiu działalności zakładów ubezpieczeń, do których poszkodowani obawiają się zgłosić ze swoimi roszczeniami samodzielnie. Poszkodowani mając bowiem do dyspozycji usługi wyspecjalizowanych podmiotów, będąc wyjątkowo nieufnym w stosunku do branży ubezpieczeniowej są przekonani, iż ich roszczenia zostaną zaspokojone w pełniejszy sposób, niż zrobiłby to bezpośrednio zakład ubezpieczeń. Takie postrzeganie zakładów ubezpieczeń oraz korzystanie z usług omawianych podmiotów niedobrze świadczy o jakości postępowań likwidacyjnych prowadzonych przez zakłady ubezpieczeń operujące w Polsce. Wydaje się, że branża ubezpieczeniowa powinna sobie uświadomić, że jeśli likwidacja szkody następowałaby w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa i linią orzecznictwa przyjmowaną w sposób profesjonalny, miejsca na konflikty z dziesiątkami tysięcy klientów zakładów ubezpieczeń byłoby znacznie mniej. Nie było by także setek podmiotów zawodowo trudniących się pośrednictwem w uzyskiwaniu od zakładów ubezpieczeń roszczeń z tytułu zawartych umów ubezpieczenia, gdyż nie znajdowałby dla siebie pola do jakże dochodowej działalności, z którą związanych jest szereg wyżej sygnalizowanych problemów."
Źródło: Krystyna Krawczyk, Dyrektor Biura Rzecznika Ubezpieczonych
Aleksander Daszewski, radca prawny koordynator w Biurze Rzecznika Ubezpieczonych
środa, 10 czerwca 2009
Renta na zwiększone potrzeby
"Obojętną jest rzeczą, czy zasądzona renta stanowi odszkodowanie za zwiększenie się potrzeb poszkodowanego, czy jest wynikiem zmniejszenia się widoków powodzenia na przyszłość, czy też rezultatem zwiększenia się potrzeb poszkodowanego. Zmiana w zakresie każdej z tych hipotez uzasadnia żądanie podwyższenia zasądzonej już renty, jeżeli zmiana stosunków to uzasadnia...Jednakże świadczenie o rentę ma charakter okresowy, periodyczny. Zgodnie z art. 118 KC, gdy chodzi o roszczenie o świadczenia okresowe, przedawnienie wynosi 3 lata. Lege non distinguente można przyjąć, że 3-letni termin przedawnienia odnosi się także do roszczeń o zmianę wysokości lub czasu trwania renty (art. 907 § 2 KC)." (Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z 1987-11-05, III CZP 63/87).
"...W art. 907 § 2 KC w żadnym z jego elementów ustawodawca nie reguluje przedawnienia roszczeń o zmianę wysokości lub czasu trwania renty. Można zatem przyjąć, że 3-letni termin przedawnienia odnosi się także do tych roszczeń. Jest przy tym obojętne, po upływie ilu lat od daty zdarzenia wyrządzającego szkodę (daty czynu niedozwolonego) nastąpi zmiana stosunków tj. ujawnią się okoliczności uzasadniające roszczenia o podwyższenie renty. Przyjęcie tego poglądu nie oznacza zatem, wbrew temu, co wywodzi skarżący, że roszczenia o zmianę wysokości renty nie są objęte jakimkolwiek terminem przedawnienia. Jako roszczenia o świadczenia wypłacane periodycznie, okresowe ulegają bowiem przedawnieniu w terminie trzyletnim, określonym w art. 118 KC.” (tak SA w Białymstoku z 2005-03-09, I ACa 93/05)."
„Przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 k.c. nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki. Do przyznania renty z tego tytułu wystarcza samo istnienie zwiększonych potrzeb jako następstwo czynu niedozwolonego” (SN z 11.03.1976, IV CR 5-/76; SN z dnia 28.11.1972, I CR 534/72).
"...W art. 907 § 2 KC w żadnym z jego elementów ustawodawca nie reguluje przedawnienia roszczeń o zmianę wysokości lub czasu trwania renty. Można zatem przyjąć, że 3-letni termin przedawnienia odnosi się także do tych roszczeń. Jest przy tym obojętne, po upływie ilu lat od daty zdarzenia wyrządzającego szkodę (daty czynu niedozwolonego) nastąpi zmiana stosunków tj. ujawnią się okoliczności uzasadniające roszczenia o podwyższenie renty. Przyjęcie tego poglądu nie oznacza zatem, wbrew temu, co wywodzi skarżący, że roszczenia o zmianę wysokości renty nie są objęte jakimkolwiek terminem przedawnienia. Jako roszczenia o świadczenia wypłacane periodycznie, okresowe ulegają bowiem przedawnieniu w terminie trzyletnim, określonym w art. 118 KC.” (tak SA w Białymstoku z 2005-03-09, I ACa 93/05)."
„Przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 k.c. nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki. Do przyznania renty z tego tytułu wystarcza samo istnienie zwiększonych potrzeb jako następstwo czynu niedozwolonego” (SN z 11.03.1976, IV CR 5-/76; SN z dnia 28.11.1972, I CR 534/72).
Rzeczoznawcy samochodowi
Rzecznik Ubezpieczonych przedstawił propozycje legislacyjne dotyczące zmiany ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz zmiany ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.
Zmiany mają na celu poprawienie pozycji poszkodowanego w procesie likwidacji szkody w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wyceny rzeczoznawców działających na rzecz ubezpieczycieli znacznie różnią się od tych sporządzanych przez niezależnych ekspertów. Dlatego też pismem z dnia 14.05.2009 r. Rzecznik Ubezpieczonych wystąpił do Ministra Infrastruktury oraz Ministra Finansów z projektem zmian w/w ustaw.
Poniżej zamieszczamy link do projektu ustawy wraz z uzasadnieniem oraz pismo przewodnie które zostało skierowane do Ministra Finansów, Ministra Transportu, Posłów oraz przedstawicieli wszystkich zainteresowanych środowisk.
Pismo przewodnie
Projekt ustawy
Uzasadnienie
Źródło: Rzecznik Ubezpieczonych.
Zmiany mają na celu poprawienie pozycji poszkodowanego w procesie likwidacji szkody w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Wyceny rzeczoznawców działających na rzecz ubezpieczycieli znacznie różnią się od tych sporządzanych przez niezależnych ekspertów. Dlatego też pismem z dnia 14.05.2009 r. Rzecznik Ubezpieczonych wystąpił do Ministra Infrastruktury oraz Ministra Finansów z projektem zmian w/w ustaw.
Poniżej zamieszczamy link do projektu ustawy wraz z uzasadnieniem oraz pismo przewodnie które zostało skierowane do Ministra Finansów, Ministra Transportu, Posłów oraz przedstawicieli wszystkich zainteresowanych środowisk.
Pismo przewodnie
Projekt ustawy
Uzasadnienie
Źródło: Rzecznik Ubezpieczonych.
Odszkodowanie a zasiłek pogrzebowy
Uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2009 r.(sygn. akt III CZP 140/08).
"Zasiłek pogrzebowy przewidziany w art. 77 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie podlega uwzględnieniu przy ustalaniu odszkodowania dochodzonego na podstawie art. 446 § 1 k.c."
Po raz kolejny SN wypowiedział się w sprawie braku podstaw do zaliczania przez ubezpieczycieli zasiłku pogrzebowego w poczet odszkodowania z ubezpieczenia OC.
"Zasiłek pogrzebowy przewidziany w art. 77 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie podlega uwzględnieniu przy ustalaniu odszkodowania dochodzonego na podstawie art. 446 § 1 k.c."
Po raz kolejny SN wypowiedział się w sprawie braku podstaw do zaliczania przez ubezpieczycieli zasiłku pogrzebowego w poczet odszkodowania z ubezpieczenia OC.
Ustalenie odpowiedzialności na przyszłość
Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z 2009-02-24, III CZP 2/09
Opubl: Biuletyn SN rok 2009, Nr 2.
"Pod rządem art. 442[1] § 3 KC powód dochodzący naprawienia szkody na osobie może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości."
Opubl: Biuletyn SN rok 2009, Nr 2.
"Pod rządem art. 442[1] § 3 KC powód dochodzący naprawienia szkody na osobie może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości."
poniedziałek, 18 maja 2009
Zasiłek pogrzebowy a odszkodowanie
Jak podaje strona Rzecznika Ubezpieczonych w dniu 15 maja 2009r. w odpowiedzi na zagadnienie prawne przedstawione przez Rzecznika Ubezpieczonych:
„Czy zasiłek pogrzebowy wypłacony na podstawie art. 77 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) podlega uwzględnieniu przy ustalaniu odszkodowania na podstawie art. 446 § 1 k.c.? ”
pełen skład Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w sprawie z wniosku Rzecznika Ubezpieczonych podjął uchwałę (sygn. akt III CZP 140/08) następującej treści:
"Zasiłek pogrzebowy przewidziany art. 77 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) nie podlega uwzględnieniu przy ustalaniu odszkodowania dochodzonego na podstawie art. 446 § 1 k.c."
W/w uchwała ma moc zasady prawnej.
„Czy zasiłek pogrzebowy wypłacony na podstawie art. 77 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) podlega uwzględnieniu przy ustalaniu odszkodowania na podstawie art. 446 § 1 k.c.? ”
pełen skład Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w sprawie z wniosku Rzecznika Ubezpieczonych podjął uchwałę (sygn. akt III CZP 140/08) następującej treści:
"Zasiłek pogrzebowy przewidziany art. 77 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) nie podlega uwzględnieniu przy ustalaniu odszkodowania dochodzonego na podstawie art. 446 § 1 k.c."
W/w uchwała ma moc zasady prawnej.
czwartek, 19 marca 2009
Kradzież pojazdu - odmowa wypłaty odszkodowania
W ostatnim okresie coraz częściej ubezpieczyciele "chwytają się" coraz to bardziej wymyślnych metod w celu odmowy wypłaty odszkodowania.
Przykładowo, zawierają umowę ubezpieczenia AC w zakresie ryzyka "kradzież" przyjmując od ubezpieczającego wszelkie dokumenty, jakie otrzymał on od poprzedniego właściciela. W przypadku, gdy pojazd został sprowadzony z zagranicy, często umowa kupna-sprzedaży jest podpisana przez poprzedniego właściciela, np. Niemca. Sama zaś transakcja sprzedaży ma miejsce w Polsce, np. u osoby zajmującej się profesjonalnym sprowadzaniem aut. Pośrednik, tak go nazwiemy, podaje że jest pełnomocnikiem właściciela (np. Niemca). Często jednak jest on już właścicielem auta a z Niemcem wiąże go umowa kupna-sprzedaży. Z różnych powodów zależeć mu może na sprzedaży tego pojazdu, bez pozostawiania "śladu" o jego udziale w tej transakcji. I tutaj wkracza ubezpieczyciel, który nie kwestionuje autentyczności dokumentów w chwili zawierania umowy ubezpieczenia a dopiero w chwili zgłoszenia szkody polegającej na kradzieży auta. Wtedy też, za pośrednictwem "detektywów" dociera do poprzedniego właściciela i ustala, czy faktycznie sprzedał on ten pojazd osobie będącej nabywcą na umowie dostarczonej do ubezpieczyciela. Jeżeli nie, odmawiają wypłaty odszkodowania, podając że ubezpieczony nie nabył prawa własności!
Oczywiście, jeżeli taka osoba działa w dobrej wierze, to zgodnie z art. 169 kc. nabywa prawo własności, chyba że pojazd jest zgubiony, skradziony lub w inny sposób utracony. Wtedy nabywca może uzyskać własność dopiero z upływem trzyletniego terminu. Ograniczenie to nie dotyczy pieniędzy i dokumentów na okaziciela ani rzeczy nabytych na urzędowej licytacji publicznej lub w toku postępowania egzekucyjnego.
W każdym więc przypadku, należy dokładnie sprawdzić osobę sprzedającą pojazd a w przypadku stwierdzenia, iż nie jest ona tożsama z osobą wymienioną w dokumentach - dochować szczególnej ostrożności.
Autor: Michał Pietrykowski - Versus.
Przykładowo, zawierają umowę ubezpieczenia AC w zakresie ryzyka "kradzież" przyjmując od ubezpieczającego wszelkie dokumenty, jakie otrzymał on od poprzedniego właściciela. W przypadku, gdy pojazd został sprowadzony z zagranicy, często umowa kupna-sprzedaży jest podpisana przez poprzedniego właściciela, np. Niemca. Sama zaś transakcja sprzedaży ma miejsce w Polsce, np. u osoby zajmującej się profesjonalnym sprowadzaniem aut. Pośrednik, tak go nazwiemy, podaje że jest pełnomocnikiem właściciela (np. Niemca). Często jednak jest on już właścicielem auta a z Niemcem wiąże go umowa kupna-sprzedaży. Z różnych powodów zależeć mu może na sprzedaży tego pojazdu, bez pozostawiania "śladu" o jego udziale w tej transakcji. I tutaj wkracza ubezpieczyciel, który nie kwestionuje autentyczności dokumentów w chwili zawierania umowy ubezpieczenia a dopiero w chwili zgłoszenia szkody polegającej na kradzieży auta. Wtedy też, za pośrednictwem "detektywów" dociera do poprzedniego właściciela i ustala, czy faktycznie sprzedał on ten pojazd osobie będącej nabywcą na umowie dostarczonej do ubezpieczyciela. Jeżeli nie, odmawiają wypłaty odszkodowania, podając że ubezpieczony nie nabył prawa własności!
Oczywiście, jeżeli taka osoba działa w dobrej wierze, to zgodnie z art. 169 kc. nabywa prawo własności, chyba że pojazd jest zgubiony, skradziony lub w inny sposób utracony. Wtedy nabywca może uzyskać własność dopiero z upływem trzyletniego terminu. Ograniczenie to nie dotyczy pieniędzy i dokumentów na okaziciela ani rzeczy nabytych na urzędowej licytacji publicznej lub w toku postępowania egzekucyjnego.
W każdym więc przypadku, należy dokładnie sprawdzić osobę sprzedającą pojazd a w przypadku stwierdzenia, iż nie jest ona tożsama z osobą wymienioną w dokumentach - dochować szczególnej ostrożności.
Autor: Michał Pietrykowski - Versus.
wtorek, 17 marca 2009
35 milionów odszkodowania!
35 milionów złotych odszkodowania będzie musiało wypłacić PZU mieszkańcowi Mielca za spaloną w 1992 roku cegielnię w Chmielowie koło Tarnobrzega (Podkarpackie).
17 lat walki z gigantem ubezpieczeniowym mężczyzna nazywa gehenną, bowiem przez ten czas nie mógł prowadzić działalności produkcyjnej. Jednak nigdy nie zwątpił w sprawiedliwość i wierzył, że uda mu się wykazać swoją krzywdę i straty.
Przedsiębiorca zaczął popadać w długi od 1995 roku, kiedy to ubezpieczyciel zgodził się wypłacić mu odszkodowanie. Rozpoczął odbudowę swojego zakładu za pieniądze z kredytów, ale wkrótce okazało się, że odszkodowania nie otrzyma, bowiem PZU wycofało się ze swojej deklaracji. Mimo to musiał regulować zadłużenie, a ponieważ nie miał pieniędzy, często był nawiedzany przez komorników.
Rozkradany w następnych latach sprzęt, długi, egzekucje komornicze i koszty wieloletniego procesu sprawiły, że mężczyzna stał się bankrutem. Dziś sześćdziesięciokilkuletni milioner zamierza wszystkie pieniądze przeznaczyć na odbudowę spalonej cegielni, chociaż za taką kwotę mógłby żyć bardzo dostatnio nie pracując. Chce robić to, co kiedyś zaczął i podkreśla, że zawsze taki był jego cel.
Mężczyzna, który wygrał z PZU 35-milionowe odszkodowanie, planuje uruchomienie cegielni w Chmielowie najpóźniej za dwa lata. Powstanie tam 80 nowych miejsc pracy.
(Źródło: IAR).
17 lat walki z gigantem ubezpieczeniowym mężczyzna nazywa gehenną, bowiem przez ten czas nie mógł prowadzić działalności produkcyjnej. Jednak nigdy nie zwątpił w sprawiedliwość i wierzył, że uda mu się wykazać swoją krzywdę i straty.
Przedsiębiorca zaczął popadać w długi od 1995 roku, kiedy to ubezpieczyciel zgodził się wypłacić mu odszkodowanie. Rozpoczął odbudowę swojego zakładu za pieniądze z kredytów, ale wkrótce okazało się, że odszkodowania nie otrzyma, bowiem PZU wycofało się ze swojej deklaracji. Mimo to musiał regulować zadłużenie, a ponieważ nie miał pieniędzy, często był nawiedzany przez komorników.
Rozkradany w następnych latach sprzęt, długi, egzekucje komornicze i koszty wieloletniego procesu sprawiły, że mężczyzna stał się bankrutem. Dziś sześćdziesięciokilkuletni milioner zamierza wszystkie pieniądze przeznaczyć na odbudowę spalonej cegielni, chociaż za taką kwotę mógłby żyć bardzo dostatnio nie pracując. Chce robić to, co kiedyś zaczął i podkreśla, że zawsze taki był jego cel.
Mężczyzna, który wygrał z PZU 35-milionowe odszkodowanie, planuje uruchomienie cegielni w Chmielowie najpóźniej za dwa lata. Powstanie tam 80 nowych miejsc pracy.
(Źródło: IAR).
poniedziałek, 9 lutego 2009
Odszkodowania bez podatku
Wypłaty z ubezpieczeń majątkowych i osobowych są zwolnione z podatku dochodowego z wyjątkiem odszkodowań dotyczących składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej.
Rolą odszkodowania jest zrekompensowanie poszkodowanemu poniesionej szkody, nie stanowi ono zatem świadczenia, którego celem jest przysporzenie korzyści podatnikowi. Dlatego też ustawodawca przewidział wiele zwolnień podatkowych dotyczących wypłat odszkodowań. Jednym z takich zwolnień jest zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy zwolnienie dla kwot otrzymanych z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych.
W związku z "masowo" wydawanymi interpretacjami Ministerstwa Finansów, Izb Skarbowych należy zwrócić uwagę, iż interpretowane wyłączenia ze zwolnienia przedmiotowego a uregulowane w:
Art. 21 ust. pkt 3) "otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:
g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe"
dotyczą wszelkiego rodzaju "odszkodowań" wypłacanych z innego tytułu niż ubezpieczenia majątkowe lub osobowe.
Znakomita większość interpretacji Izb Skarbowych dotyczy zatem sytuacji, w której pytanie podatnika nie zostało precyzyjnie sformułowane (dotyczy wypłat odszkodowań na drodze przedsądowej). W każdym zapytaniu podatnik, chcąc uzyskać wiążącą interpretację, powinien jasno sprecyzować, z jakiej podstawy wypłacane jest odszkodowanie (lub zadośćuczynienie) - czy z tytułu ubezpieczenia, czy też nie.
Błędnie sformułowane pytania rodzą błędne odpowiedzi.
Mając na względzie, iż większość odszkodowań (również zadośćuczynień) wypłacana jest przez ubezpieczycieli z tytułu zawartych polis ubezpieczeń majątkowych lub osobowych sądzę, że w wielu przypadkach podatnicy bezzasadnie zapłacili nienależny podatek z "innych źródeł dochodu". Niestety winą za taki stan rzeczy należy w dużej mierze obarczyć samych podatników.
Reasumując, wypłaty z ubezpieczeń majątkowych i osobowych (w tym odszkodowania i zadośćuczynienia z polis OC) są zwolnione z podatku dochodowego (bez znaczenia czy zostały zasądzone, czy też wypłacone na drodze polubownej) z wyjątkiem odszkodowań dotyczących składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej.
Podstawa prawna:
"Art. 21 ust. pkt 4) kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:
a) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
b) dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15"
Autor: Michał Pietrykowski.
Rolą odszkodowania jest zrekompensowanie poszkodowanemu poniesionej szkody, nie stanowi ono zatem świadczenia, którego celem jest przysporzenie korzyści podatnikowi. Dlatego też ustawodawca przewidział wiele zwolnień podatkowych dotyczących wypłat odszkodowań. Jednym z takich zwolnień jest zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy zwolnienie dla kwot otrzymanych z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych.
W związku z "masowo" wydawanymi interpretacjami Ministerstwa Finansów, Izb Skarbowych należy zwrócić uwagę, iż interpretowane wyłączenia ze zwolnienia przedmiotowego a uregulowane w:
Art. 21 ust. pkt 3) "otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:
g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe"
dotyczą wszelkiego rodzaju "odszkodowań" wypłacanych z innego tytułu niż ubezpieczenia majątkowe lub osobowe.
Znakomita większość interpretacji Izb Skarbowych dotyczy zatem sytuacji, w której pytanie podatnika nie zostało precyzyjnie sformułowane (dotyczy wypłat odszkodowań na drodze przedsądowej). W każdym zapytaniu podatnik, chcąc uzyskać wiążącą interpretację, powinien jasno sprecyzować, z jakiej podstawy wypłacane jest odszkodowanie (lub zadośćuczynienie) - czy z tytułu ubezpieczenia, czy też nie.
Błędnie sformułowane pytania rodzą błędne odpowiedzi.
Mając na względzie, iż większość odszkodowań (również zadośćuczynień) wypłacana jest przez ubezpieczycieli z tytułu zawartych polis ubezpieczeń majątkowych lub osobowych sądzę, że w wielu przypadkach podatnicy bezzasadnie zapłacili nienależny podatek z "innych źródeł dochodu". Niestety winą za taki stan rzeczy należy w dużej mierze obarczyć samych podatników.
Reasumując, wypłaty z ubezpieczeń majątkowych i osobowych (w tym odszkodowania i zadośćuczynienia z polis OC) są zwolnione z podatku dochodowego (bez znaczenia czy zostały zasądzone, czy też wypłacone na drodze polubownej) z wyjątkiem odszkodowań dotyczących składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej.
Podstawa prawna:
"Art. 21 ust. pkt 4) kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:
a) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
b) dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15"
Autor: Michał Pietrykowski.
środa, 14 stycznia 2009
Błędy lekarskie - będzie łatwiej?
Ministerstwo Zdrowia chce zmienić przepisy w ten sposób, by osoby walczące o odszkodowania za błędy medyczne jak najrzadziej musiały to robić przed sądem.
Obecnie o odszkodowanie za błąd medyczny z reguły trzeba wywalczyć przed sądem. Są to sprawy niezmiernie skomplikowane i kosztowne.
Samorząd lekarski proponuje tzw. model skandynawski. Zdaniem Naczelnej Izby Lekarskiej oraz Instytutu Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej, rząd powinien stworzyć tzw. zieloną księgę, która analizowałaby dotychczasowy system dochodzenia roszczeń przez pacjentów.
Na początek resort będzie chciał wprowadzić do ustawy o prawach pacjenta przepisy, które ułatwią poszkodowanym w czasie leczenia pacjentom zawieranie ugód ze szpitalami, tak by o pieniądze nie musieli walczyć przed sądem. Ustawa, która przepadła po wecie prezydenta wraz z pakietem rozwiązań reformujących służbę zdrowia, zostanie ponownie zgłoszona do Sejmu. Prace powinny się zakończyć pod koniec marca.
Żadna placówka opieki zdrowotnej nie uzna dobrowolnie swojej winy w przypadku powstania szkody wynikłej - zdaniem poszkodowanego - z błędu lekarskiego. Prowadzenie takich spraw wymaga wielkiej determinacji i wiedzy, a często również znajomości w środowisku lekarskim. Dla przykładu podam, że w jednej z prowadzonych przeze mnie spraw, dopiero 3 wezwanie do zapłaty odszkodowania szpital uznał za zasadne. Pomimo, iż od początku postępowania szpital posiadał komplet dokumentacji medycznej, nie dopatrzył się winy swojego pracownika. Sądził, że strona poszkodowana nie zdobędzie żadnych dokumentów potwierdzających zasadność roszczenia. Ta sprawa, jako jedna z nielicznych została zakończona ugodowo, ale 99% z nich niestety pozostaje bez pozytywnej odpowiedzi ze strony placówek opieki zdrowotnej. Miejmy nadzieję, że ta sytuacja ulegnie zmianie - oczywiście na korzyść poszkodowanych.
Materiał zaczerpnięty z artykułu Sylwii Szparkowskiej (Rzeczpospolita) z dnia 13-01-2009 r.
Obecnie o odszkodowanie za błąd medyczny z reguły trzeba wywalczyć przed sądem. Są to sprawy niezmiernie skomplikowane i kosztowne.
Samorząd lekarski proponuje tzw. model skandynawski. Zdaniem Naczelnej Izby Lekarskiej oraz Instytutu Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej, rząd powinien stworzyć tzw. zieloną księgę, która analizowałaby dotychczasowy system dochodzenia roszczeń przez pacjentów.
Na początek resort będzie chciał wprowadzić do ustawy o prawach pacjenta przepisy, które ułatwią poszkodowanym w czasie leczenia pacjentom zawieranie ugód ze szpitalami, tak by o pieniądze nie musieli walczyć przed sądem. Ustawa, która przepadła po wecie prezydenta wraz z pakietem rozwiązań reformujących służbę zdrowia, zostanie ponownie zgłoszona do Sejmu. Prace powinny się zakończyć pod koniec marca.
Żadna placówka opieki zdrowotnej nie uzna dobrowolnie swojej winy w przypadku powstania szkody wynikłej - zdaniem poszkodowanego - z błędu lekarskiego. Prowadzenie takich spraw wymaga wielkiej determinacji i wiedzy, a często również znajomości w środowisku lekarskim. Dla przykładu podam, że w jednej z prowadzonych przeze mnie spraw, dopiero 3 wezwanie do zapłaty odszkodowania szpital uznał za zasadne. Pomimo, iż od początku postępowania szpital posiadał komplet dokumentacji medycznej, nie dopatrzył się winy swojego pracownika. Sądził, że strona poszkodowana nie zdobędzie żadnych dokumentów potwierdzających zasadność roszczenia. Ta sprawa, jako jedna z nielicznych została zakończona ugodowo, ale 99% z nich niestety pozostaje bez pozytywnej odpowiedzi ze strony placówek opieki zdrowotnej. Miejmy nadzieję, że ta sytuacja ulegnie zmianie - oczywiście na korzyść poszkodowanych.
Materiał zaczerpnięty z artykułu Sylwii Szparkowskiej (Rzeczpospolita) z dnia 13-01-2009 r.
Subskrybuj:
Posty (Atom)